Tzw. lewicę od tzw. prawicy często można odróżnić jeno po emblematach i deklaracjach. W czasach, kiedy „lewica” obracając krociami na prywatnych kontach, dewastując godność i wyprzedając za bezcen majątek narodowy, gnębi lud pracujący miast i wsi, a „prawica” również potrafi bez zahamowań manipulować i „aferować”, używać w zaciszu gabinetów słownictwa lumpów, a i czynów bez pomyślunku – trzeba postawić prosty, bezwzględny, znak identyfikacyjny: Prawica - to prawość, lewica – przeciwnie.

W świecie prawych naturalnymi są różnice w diagnozach skutecznego dbania o dobro wspólne. W ojczyźnie prawych funkcjonuje jednak szlachetność- uczciwość, altruizm, roztropność (casus posła Kopczyńskiego), odpowiedzialność za słowo; dobre maniery nie są używane jedynie w świetle jupiterów i przy podlizywaniu się ważniejszym od siebie. W krainie prawych, jeżeli dochodzi już do publicznego roztrząsania własnych błędów, czy czynów uznanych za błędne, daje się możliwość debaty i obrony stronie prezentującej punkt widzenia uznany za niewłaściwy. Może okazać się -w próbie ognia dysputy- że krytyka była nieuprawniona a nawet destrukcyjna; lub – być może- krytykowany uzna racje oponentów.

Zaproszenie liderów LPR, a szczególnie Romana Giertycha do studia Radia i telewizji Trwam, staje się niejako naturalną szansą na wyjaśnienie pojawiających się w Radiu zarzutów, stawianych może zbyt emocjonalnie i śpiesznie, a niosących złe prognozy dla wzmacniania opcji katolickiej, narodowej, patriotycznej, o rozpoznawalnym już coraz powszechniej szyldzie.

Nawet, jeżeli wyraża je prof. J. R. Nowak-osoba, której zasługi dla prostowania fałszów historycznych, dla demaskowania antypolonizmów, są nie do przecenienia. A jego wiedza i pracowitość przydatna dla dobra wspólnego. Realizowanego jednak politycznie- czyli roztropnie. Racja Polska nie może wieść do jątrzenia. Jeszcze trochę a ważkim rozdawaczem świadectw czystości prawicy okaże się sam Leszek. Bubel.

Publikacja: N. Myśl Polska nr 28 z 13 07 2003r.